Ledwie nastał marzec
słońce z chmur nurkuje
figlarnym uśmiechem
ze śniegiem flirtuje.

Promieniami pieści
uczuć swych nie skrywa
śnieg jak miód się lepi
z zachwytu rozpływa.

Przebiśnieg młodziutki 
mizerny, bladawy
z pod śnieżnej pierzyny
twarz grzeje ciekawy.

Wierzbom zapłakanym
co rosły wzdłuż łąki
w słonecznej kąpieli
popękały pąki.

Wróble zajadając
rdest -  smaczny jak kruszon
ćwierkając radośnie
mokre  piórka suszą.

Kracze kruk krukowi
od zimna skostniały
takie kiedyś brachu
wiosenki bywały.

IDOL