W świetle migocących gwiazd 
skrzących się jak brylanty,
wypełniony po brzegi,
rusza powoli,zmęczony
uginając się pod brzemieniem
doświadczeń,przygnieciony
pustką ,która nie ma siły
by przeistoczyć się w tęsknotę.
Księżyc oświetla rozdroże,
z dużą ilością krętych ,
z licznymi zakrętami
prowadzących donikąd,
skrytych w cieniu,
pełnych niebotycznych 
wzgórz, które nie dają 
szans na przebycie .
Budząca się jasność,
dotyka poruszającego 
miarowo,budząc tamtą
zachłanność by raz jeszcze
zacząć od nowa.

IDOL