Nurtująca myśl.......
Kusi by wieczorem
w ślady iść Aretuzy
uciec, ażeby rankiem
już się nie obudzić.
Wszystko co drzemało
wiosna do życia budzi
pokaż życiu figę
przekora ciągle judzi.
Na życiowej łące
okazać się florystą
w ostatnim oddechu
kwiatów wonią zachłysnąć.
Bosymi stopami
kobierzec trawy poczuć
w błogości zastygnąć
już nie otwierać oczu.
Na życia problemy
odnaleźć lekarstwo
odgrodzić się od nich
metrowej ziemi warstwą.
Nie główkować ciągle
z groszem się nie liczyć
niczym turecki basza
spokojnie leżeć w ciszy.
Myśl dokucza niczym
kropla potu na skroni,
czy gdy tak się stanie
ktoś, wtedy łzę uroni?
Idol
