Arcydzieło piękna 

twór uwielbień , kultu 

sama Świtezianka 

wychodząca z nutru.

Na szarzyźnie mostu 

blond włosów ekspansja 

tłem rzeki nurt  bystry,

panorama miasta.

Ktoś jak perły drogie 

w jedno ciało nasnuł 

wdzięk, czar, powab, urok

zazdrościłem miastu.

Które mogło co dzień 

podziwiać fenomen 

dodatkowo będąc 

wzrokiem jej pieszczone.

Baszcie koło zamku 

wieży w srebrnym czepcu 

co były świadkami 

ust cichutkich szeptów.

Żal sielankę mącił

co wraz z myślą wzrastał 

nie poznam imienia

ani nazwy miasta.

Idol