Jan Wiktor Kiepura ur. 16 maja 1902 w Sosnowcu

Cieszył  międzynarodową sławą i popularnością spośród polskich śpiewaków

Niewielu wie że od roku 1916 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej i pracował jako członek Wolnej Szkoły Podchorążych.   Podczas prześladowań, po manifestacji przeciw odłączeniu Chełmszczyzny, zmuszony był opuścić miasto, chroniąc się przed rozkazem aresztowania. Uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w 1918 roku, zdobywając na nich broń na starososnowieckim dworcu w czasie przejazdu transportów wojskowych wiozących  Niemców do Heimatu z nieudanej wyprawy na podbój Wschodu. W piwnicy Kiepurów przy ulicy Miłej założyli składnicę broni: karabinów, amunicji i granatów, z których korzystali później w czasie powstań śląskich w 1919 i 1921 roku.

W maju 1919 roku siedemnastoletni Kiepura wstąpił ochotniczo do wojska, chcąc zaciągnąć się do armii Hallera. Został przydzielony do formującego się wówczas w Koniecpolu pod Częstochową I Pułku Strzelców Bytomskich, łożonego głównie z Górnoślązaków i Zagłębiaków. Ubrano ich w zielone mundury pruskie, z dystynkcjami wojsk wielkopolskich, w rogatywkę z orzełkiem i tzw. Koniczynkę

Do I Pułku Strzelców Bytomskich wstępowały całe klasy gimnazjalistów śląskich

i zagłębiowskich. A byli to najczęściej członkowie P.O.W. Ochotnicy-sokoli

15 sierpnia nagle zostali zwolnieni z armii polskiej. Następnej nocy, z 16 na 17 sierpnia  1919 roku, wybuchło I Powstanie Śląskie. Wojsko Polskie nie mogło brać w nim działu, bowiem rząd premiera Ignacego Paderewskiego nie chciał dopuścić do nowej otwartej wojny z Niemcami. Ale przeszkoleni w armii przez kilka miesięcy sosnowieccy chłopcy  już jako osoby prywatne  mogli wstąpić w szeregi powstańcze. Wśród nich znalazł się też Kiepura.

Trwała  wojna polsko-radziecka. Wraz z ojcem i bratem w 1920 ochotniczo wstąpili do wojska. Tym razem przywdział mundur marynarski. Z Torunia skierowano go do Szkoły Podoficerskiej w Grudziądzu. ………