من كه با دين عرب آميخته ام   / كيش و آيين را به تازى باخته ام   / من كه زرتشت كهن را داده ام  / جاى آن قر آن تازى ديده ام   /من كجا ايرانيم؟   /من كه نامم نام تازى گشته است   /گه غلام اين و گه آن گشته است   /ميروم مشهد به پا بوس رضا   / گرچه فردوسى همانجا خفته است   / من كجا ايرانيم ؟   /من كه تاج شاهيم چون رفته است   / جاى آن عمامه بر سر رفته است   / من كه جشنم جاى نوروز و سده   / عيد فطر و عيد قربان گشته است   / من كجا ايرانيم ؟   / من كه بر گوشم چو روحم خسته است   / زاهدى بانگ اذان را گفته است   / بر سر هفت سين من هر نوبهار   / جاى شهنامه چو تازينامه است   / من كجا ايرانيم ؟   / من كه از دستم زبانم رفته است   / آن شكر شيرين نباتم رفته است   / من كه از پارسى به فارسى تن دهم   / چون عرب با واژه ام بيگانه است   / من كجا ايرانيم ؟   / من كه قلبم با عزا پر گشته است   / با غم بيگانه دل آغشته است   / من كه با اشك و غم و سينه زنى   / شور و شادى از برم گم گشته است   / من كجا ايرانيم ؟   / من كه خرمدين ز يادم رفته است   / مهر ميهن از روانم رفته است   / گرچه از بانگ خروس تابانگ شب   / حلق من الله اكبر گفته است   / من كجا ايرانيم ؟   / من كجا ايرانيم تا فتنه است   / خاك ميهن در كف بيگانه است   / من كجا ايرانيم تا ميهنم   / اينچنين بى يار و ياور گشته است   / من كجا ايرانيم ؟