ابو سعید میفرماید:

بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ 
گر کافر و گبر و بت‌پرستی بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی بازآ
 ***
از کعبه رهیست تا به مقصد پیوست
وز جانب میخانه رهی دیگر هست
اما ره میخانه ز آبادانی
راهیست که کاسه می‌رود دست بدست
 ***
چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست 
چون هست ز هر چه نیست نقصان و شکست
انگار که هر چه هست در عالم نیست
پندار که هر چه نیست در عالم هست
 ***
کردم توبه، شکستیش روز نخست
چون بشکستم ،به توبه‌ام خواندی چست
القصه زمام توبه‌ام در کف تست 
یکدم نه شکسته‌اش گذاری نه درست
 ***
عصیان خلایق ارچه صحرا صحراست 
در پیش عنایت تو یک برگ گیاست
هرچند گناه ماست کشتی کشتی 
غم نیست که رحمت تو دریا دریاست
 ***
ای دلبر ما مباش بی دل بر ما
یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما
نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما
یا دل بر ما فرست یا دلبر ما

عصر همه بخیر 

خوش باشین.