درین ره گر کــــــه ترک خود بگویی

ببینی کان چه می‌جویی خود اویی

تو جــانی و چنان دانی که جسمی

تـــــــــو دریایی و پنداری که جویی

تـویـی در جـمـلـه عـالـم آشــــکارا

جهــــــــــان آیینهٔ توست و تو اویی

نمی‌دانم،چو بحر بیکــــــــــــــرانی

چــــــــــرا پیوسته در بند سبویی؟

ز بی‌رنگی تو را چون نیست رنگـی

از آن در آرزوی رنــــــــــــگ و بویی

به گـــــــــــرد خود برآ، یک بار، آخر

به گـــــــرد هر دو عالم چند پویی؟

مـــــــــراد خود هم از خود بازیابی

عراقی، گر کـــــه ترک خود بگویی

سلام

سلام گرم از یه مشهد سرد حسابی برفی.روز شادی داشته باشین