Żyję tak z dnia na dzień

ot po prostu by żyć,

żeby kochać żeby szaleć,

żeby jeść i pić,

zgubiłem już dawno życia swego sens,

i nie mogę odgadnąć co naprawdę mi jest,

.. już tylko czasami...

gdy budzę się wśród nocy,

gdy się biję z myślami

jakbym szukał pomocy,

gdy mnie szaleństwo i nuda

zmęczą niesamowicie ...wtedy,

mówię do siebie

TRZEBA ZMIENIĆ TO ŻYCIE,

ale jak, ale gdzie,ale kiedy i  z kim

jeśli duch ludzki jest wielki

trudno pojednać się z nim,

komu wierzyć na słowo,

komu ufać na nowo,

i z kim mógłbym zwyczajną

znów cieszyć się rozmową

męczy mnie to wszystko

ten życia gwar i ta ciągła

straszliwa walka o szmal,

jedna myśl w mej głowie

cały czas tkwi ..

że jestem nic  wart

po porostu jestem nikt

jestem w życia połowie,

jedna nogą już w grobie,

i tak żyję z dnia na dzień

jakby na przekór sobie

nie wiem jak, nie wiem gdzie.......

copyright ®© macio