Listopad przysiadł za murem
W wiecznej ciszy grobów
W zadumę oblicza przybyłych ubiera
Obok na ławeczce siada
Powiewem wiatru liście z grobów zwiewa
Na ludzi przybyłych spogląda
 Wspomnienia...ulegam też 
Symbolice ciszy
Czas nigdzie się nie spieszy
Drga płomień zniczy
 Chryzantemą złotą groby się mienią
Niewidzącym wzrokiem spoglądają
Fotografie w kamiennej płycie oprawione
Takie jakieś inne ...
Smutne jak by zdziwione
Jeszcze zdaje się niedawno pełne
 Uśmiechu były...
Dziś smutkiem się otoczyły
Łza po policzku spływa
Mamuś byłam taka szczęśliwa
Zawsze przy mnie byłaś
Wszystkie troski przeganialaś
Z dziecinnych dylematów 
Nigdy nie ironizowalaś
Tak mi nie raz brakuje głosu spokojnego
Dotyku ciepłego
I boli tak bardzo świadomość że

To już nigdy nie wróci,nie

Tatusiu fotografie Twoja
 Miękka ściereczką wycieram
I zamieram w bezruchu
Nagle przed oczami mi stajesz
 Roześmiany taki mój Taki kochany
Na rowerku uczyłeś mnie
 A ja się bałam 
Wołałam ,,Tatuś a nie puścisz mnie,,?
Biegłeś i śmiejąc się krzyczałeś
Córuś nigdy ,przecież tak bardzo kocham Cię
Czemu dziś ,czemu ten obrazek
Może by przez łzy uśmiechnąć się?
By do tego kamiennego zdjęcia
Przytulić się?
Zawsze żyć będziecie puki wspominać będziemy
I kiedyś nadejdzie ten czas 
Że TAM spotkamy się
I już nikt nie zozdzieli nas
 A dziś zniczy blask
Ciepłem otula ten nasz 
I tamten Wasz świat