Kropla deszczu wolno spływa
Po niej druga i kolejna
Goni jedna drugą...siedzę w fotelu
Jak bym w pudełku była schowana
Otulona wspomnieniami
Dni mijają tak bez celu
Rzeczywistość, twarde płaty
Świat kolorów,piękne barwy 
Tu zostawić chcę zmartwienia
Błękitne laguny one mnie wołają
Taniec w chmurach jest możliwy
Wsłuchana w przyrody piękne brzmienie
Niczego pominąć nie chcę
Radość istnienia
Nic że życie bardzo boli
Człowiek jest jak maszyna
Śpi,budzi się i wie że musi
Musi iść bo tak go zaplanowali
Ustawili tryb na maksa 
Z tyłu zostać nie może
Prosiłeś mnie wczoraj
Nie uciekaj więcej 
Podaj dłoń 
Uwierz że we dwoje 
Życie mniej boli