Nasze lęki z tęsknoty powstałe
Jak niespełnione obietnice 
W czarze uczuć pochowane
Bez przeszkód cienie się skradają
Zadając pytania...boisz się?
Lat co z minut się składają
I dni co  szarością są utkane
Jesteśmy wtedy jak samotne wilki
Od stada oderwane
Te samotne choć waleczne serce mają
W ludzkiej głuszy umierają
Linia życia taka krucha jest
Tylko bajki dobrze kończą się
Legenda o miłości w chwili zapomnienia
Nieraz obraz życia zmienia
Wszystko ma swój czas I miejsce też...
Pytanie od kiedy zamieszkała
We mnie cisza?
Obserwuje wracające bociany
Wiosna ich wzywa
Zamyślona z pytaniem
Dlaczego człowiek nie może być 
Takim ptakiem...
Kiedy złe chwile miną wrócić 
Tak jak te bociany po zimie