To lipcowe są ostatki 
Wiatr podmuchem pieści liście
Deszcz szumem pisze gamy
I już później dzionek wstaje 
A i ptaki zasypiają 
Czas nie staje i nie czeka
Tak niedawno lipiec 
Miejsce swoje zajmował
A już sierpień do drzwi puka
Sierpień do sadu zaprosi 
Śliwy i jabłuszka do koszyka układać karze 
Pierwsze liście z zielonego na złote zamieni
I znak będzie nadchodzącej jesieni
I choć co rok tak mamy 
Ale zawsze się rozczulamy
Lepiej kogoś witać bo żegnać
Tak naprawdę żegnać nie lubimy
Nie raz łezkę w oku zobaczymy
Sentymentem wielkim to darzymy
I po cichu sobie mówimy
Nic nie dane jest na zawsze ...