Jakże smutna jest samotna droga
Bez wskazówki,bez kierunku
Stopy ranione o ostre kamienie
Z pytaniem na ustach,,dlaczego
Tu nie spotka się współczucia
Ni ratunku...
To droga rozbitków
Z każdym krokiem czujesz 
Jak rozpływasz się na części
Jak samotny płomyk
Chybocze na wietrze 
Chce walczyć...daremnie 
Zbyt słaby by przetrwać 
Gaśnie tak jak i my 
Zgaśniemy