Jestem obserwatorem.Właśnie wchodzę do niezwykłej galerii.Do galerii,gdzie autorem jest życie
-życie ludzi.
Patrzę i nie wiem czy chcę oglądać wszystkie obrazy.Pod niektórymi brak podpisu,ale sam widok jest okropny.
Przesycone krwią,ranami,płaczem niewinnych...Jest ich tak wiele,jak wojen na świecie...Nie,to nie pomieszczenie dla mnie.Jeny jak wielka ta galeria i tyle do obejrzenia,zasłaniam oczy,bo kolejne obrazy krzyczą do mnie...To łzy ,cierpienie i ból... Czy tak musi być?!Skąd to się bierze?!
Nie,to niemożliwe by tylko takie obrazy były tutaj...Odchodzę dalej.Pieniądze? tak to chyba pieniądze i ludzie,oni biegną,ale gdzie...Telefony,teczki w dłoniach,ścigają się między sobą.Biegną byle szybciej do celu,zapominając o dziecku z kluczem na szyi,o czekającej matce,gdzieś w domu...Biegną bardzo szybko,nie chcę ich w ogóle doganiać...
Nie tego szukam w tej galerii,czy tak wygląda życie,czy tylko to ma do zaoferowania ?!
Gdzie strzałki do ładnych obrazów...i nagle klatka stop,pomyliłam drogi?Nie,jednak jest to czego szukałam....
Stoję i patrzę w zachwycie.Piękne niebo,słońce,radość i miłość...w ludzkich sercach.
Nie widzę tu obłudy,zakłamania,fałszu.Cieszę się,że znalazłam te obrazy.Tylko usiąść na środku i poić się ich pięknem.
One są realne,tak ja w to wierzę.Bije od nich ciepło,jest w nich tyle dobra.Człowiek na nich wyciąga do ciebie dłoń,tak szczerą,że aż chcesz chwycić,nie bój się...
Na innym - serce bijące dobrocią i oczy patrzące na mnie,które nie prześwietlają mnie,tylko patrzą tak czysto...
Chcę tu zostać i nagle rzuca mi się w oczy duży napis na jednej ze ścian
To wszystko mogłoby być realne,gdybyś człowieku pozostał człowiekiem..