Sevgili, sen gittiğinden beri simsiyah bakışlarla arşınlıyorum bu kentin kara dehlizlerini…bir o duvara bir bu duvara çarpıyor gözlerimin ela ifadesi…yarasalar kolgeziyor şimdi, senin gidişinin miladı olan o akasya ölüsü akşamdan beri… 
En çok şimdilerde ağlıyor çocuklar… 
En çok şimdilerde şivan düşmekte anaların Anadolu misali yanık sinelerine… 
En çok şimdilerde türküler tüttürülmekte senin sevdanın onulmazlığı üstüne… 
En çok şimdilerde şairler ölüyor kaldırım diplerinde… 
En çok şimdilerde şahit oluyor kentlerin en büyük meydanları ve bulvarları erkekçe ağlamalara ve kendinden kaçmalara… 
En çok şimdilerde kristalleşiyor gözlerde/gözlerimde giryeler… 
En çok şimdilerde artıyor intiharları şiirlerin/şiirlerimin. 
Ve en çok hiçlikle bilenmekte, yoklukla bilinmekte sineleri aşıkların… 
Sen gittin… 
Sen ardında yarım bırakılmış şiirler, bestelenmemiş türküler bırakarak gittin. 
Ardında sihri bozulmamış zamanlar, el değmemiş bakışlar bırakarak gittin. 
Gittin… 
Yittin… 
Ben bittim… 
Şimdilerde nereye baksam yokluğun karşılıyor beni…ve derinden ahlarım kaplıyor gök kubbeyi…Sonra içinde senin adın geçen binlerce sevda şiiri dökülüyor yüreğimin dilinden. 
Uzandığım her el beni yokluğunun küf kokulu, pıhtılaşmış kan dokulu mahzenlerine götürüyor. Çığlıklarım savruluyor sağa sola… 
Ama yine yoksun… 
Varlığım yine varlığından yoksun… 
Beni kara kalpli bir yok oluşun avuçlarına bırakarak gittin… 
Güller ağladı ardından. 
Bülbüller sinelerini dağladı… 
Uçurumlar en korkunç kahkahalarla yürüdü ismi konulmamış yanlarının üzerine… 
Sen avuntusuz ve biraz da umarsız bir zamanın amansız alacasında bilinmeyen oldun… 
Adımlarını göğümden çektin. 
Ama gökyüzüm oldun… 

Ey sevgili Can! Kelimelerini özledim. 
Soluğunu. 
Parmaklarının evrensel titreşimlerini. 
Seni özlemenin literatürümde hangi kelimelerle ifade edileceğini bilemeden özledim seni. 
Ceylan gözlü gecelerin sayısınca, gözlerimden düşen yıldız adedince özledim seni/ sesini… 
Sen özlemlerime, ölmelerime rağmen kendini / kentimi üzerime yıkarak gittin… 
Ben yok oldum senin varlığının altında… 
Ah baharı yudumlarken senin kentin, yanında olamamanın ne demek olduğunu düşünebiliyor musun?