I woła serce w tęsknocie samotne
Wśród nocnych uniesień chwil
Myśli przychodzą czasami zawrotne
W oku słona samotności łza lśni.

Wiatr delikatnie dotyka ciała
Ramionami otula człowieka
W duszy płonie jeszcze Wiara
Smutna jednak nostalgii powieka.

Błądząc krokami niepewności
Powstaje żalu pewien czas
Wśród nocy mroku ciemności
Życie płynie...jeszcze trwa.

Gwiazdy słyszą samotne wołanie
I widzą pochyloną postać
Ból w sercu wzrasta poważniej
Czy usłyszeć wołanie Ktoś zdoła?