To nic, że dzieli nas czas 
To nic, że dzielą nas kilometry 
To nic, że dzieli nas granica 
zimnych ścian i drzwi zamkniętych 

To nic... 

Ponad całą ziemią łączą nas serca, 
ludzkie serca, jak dzień z nocą, 
jak lato z jesienią, jak radość z goryczą... 
Te serca, nawet z daleka siebie słyszą... 

Szczęście jest jak 
promyk słońca 
pukający do naszego wnętrza. 


Wszystko ma swój czas 
Wszystko jest zaplanowane, 
I te chwile na które czekamy, 
I te wcale przez nas niechciane. 

Wszystko jest dobre w swoim czasie, 
jeśli umiemy to przyjąć w darze. 
I znaki czasu odczytywać 
Co będzie jutro - czas nam pokaże.. 

Tworzą nasze życie 
krople szczęścia 
zbieraj jak rosę 
Nie proś o wiele 
nie pragnij oceanu 
Ciesz się 
maleńkim potokiem 
Chwila obecna 
tylko ma znaczenie 
jak klejnot, 
który lśni przez moment 
Zamknij ten blask 
w swoich rękach 
zapamiętaj 
zanim zechce odejść 
Nasze życie 
to małe kroczki 
drobne ścieżki 
delikatne jak motyle 
kruche, 
ale tak cenne 
Zbieraj szczęśliwe chwile... 

Często gwiazd na niebie pytamy- 
co jeszcze jutro się stanie? 
Czy szansa dziś nam dana, 
pozwoli na marzeń spełnienie...? 

Gdzie nas zawiodą ścieżki, 
jak krętą los prowadzi drogą. 
Czy uda się dojść do celu, 
a przy tym pozostać sobą...? 

Niepewnie patrzymy przed siebie, 
boimy się tej przyszłości. 
Nie wiemy czy los pozwoli, 
na drobne życia radości... 

Czy może też zadrwi okrutnie 
i w twarz się nam zaśmieje. 
On dobrze wie jak można, 
odebrać ludziom nadzieję... 

A jednak idziemy do przodu, 
na przekór wichrom, burzom. 
Z głową podniesioną wysoko, 
bo życie - wszak jest podróżą...