W karuzeli codziennych zdarzeń
pogubiłam swoje marzenia
Chciałam odświeżyć i odkurzyć ,
szukałam lecz nigdzie ich nie ma.

Czy przykrył je biały śnieg
czy wiatr poniósł gdzieś hen ?
Jak bez marzeń można żyć
gdy prócz nich człek nie ma nic?

Jest tylko tęsknota za wiosną
za kwiatami co w ogrodzie rosną
Jest zaduma nad życiem co mija
A gdzie są marzenia ?

Pogubiły się gdzieś marzenia
w tym czarno -białym świecie
A bez marzeń ciężko żyć przecież
wszystkim nie tylko poecie.