Zrodziło się we mnie więcej obojętności. Odwróciło się kilku ludzi. Kilka razy upadłam i nie potrafiłam się podnieść. Więcej niż kilka razy płakałam i nie umiałam przestać. Kogoś znienawidziłam, a kogoś chyba pokochałam. Ktoś dał mi lekcję życia. Uświadomiłam sobie, że nic nie jest na zawsze i że ludzie już do końca świata pozostaną egoistami. Przez cały rok trzymałam za rękę nadzieję, wierząc, że to pomoże. Zwątpiłam bardziej w międzyludzkie zaufanie. Postawiłam na swoim i dużo przez to w ciągu ostatniego roku wygrałam. Stałam się silniejsza na pokaz i słabsza, gdy zostaję sama. Polubiłam samotność, noc i ciszę. I wydaję mi się, że coś straciłam. Tylko jeszcze nie wiem co."

https://www.youtube.com/watch?v=FxYw0XPEoKE
https://www.youtube.com/watch?v=86BmSaXZMHw
https://www.youtube.com/watch?v=rGkUwWIyCqs

Najbardziej cenię sobie ludzi którzy potrafią wybaczać. Tych, którzy potrafią schować dumę do kieszeni i wyciągnąć do mnie rękę w trudnym dla mnie okresie. Potrafią powiedzieć, że rozumieją lub nie rozumieją ale chcą wyjaśnić bo chcą być przy mnie. Potrafią swoją życzliwością pchnąć mnie w stronę życia, dają mi wiarę w to,że mogę wygrać swoją własną wojnę bo jest po co i jest dla kogo. Cenię w ludziach ten rodzaj wrażliwości. Nie tę całą ckliwość i wszelkie łzawe otoczki. Prawdziwa wrażliwość to ukłon w stronę uczuć drugiej osoby tak żeby czuła że jest ktoś na kogo może liczyć zawsze wtedy kiedy zaczyna wątpić.