Na miłości kwiat patrzę z zachwytem,
Piękno róży podziwiam, płatków urodę,
Czerwienią płonie, w niej uczucia ukryte,
Opuszkami palców pośród kolców wiodę.
Zaciskam dłoń... wiem, że krew... że boli,
Tak czynię, bo... wiernie kocham, w ciszy,
Płynie ból, zraniona miłość o smaku soli,
Serca mojego bicia jedynie... ta róża słyszy.
Ustami ją tulę, pieszczę i karmię oczu rosą,
Oddechem na płatkach budzę wierne motyle,
Do świata marzeń uczuć płomienie zaniosą,
Na róż atłasie czekają romantyczne chwile.
Różę kocham, szepczę ognisto-miodowe słowa,
Uśmiecha się, cudownie rozkwita miłością,
Płatki rozchyla, do zatracenia tańca gotowa,
Do walca rozkoszy zapraszam ją z czułością...

http://www.youtube.com/watch?v=ioG03jltM2U

http://www.youtube.com/watch?v=0SEg695ce3k

Szwaja... dla odprężenia ;)
i nieodzowny...http://www.youtube.com/watch?v=mon0qJIB3Pw

http://www.youtube.com/watch?v=nBA3X-zM1eM

"a ja kocham Cię za to - mówię i opisuje powietrze... kocham Cię za to, że jesteś..."

pożegnań... http://www.youtube.com/watch?v=_P_jBtkkolo

Czy wszys­tko po­zos­ta­nie tak sa­mo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki od­wykną od do­tyku moich rąk, czy suk­nie za­pomną o za­pachu mo­jego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dzi­wić się mo­jej śmier­ci - za­pomną. Nie łudźmy się, przy­jacielu, ludzie pog­rze­bią nas w pa­mięci równie szyb­ko, jak pog­rze­bią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszys­tkie nasze prag­nienia odejdą ra­zem z na­mi i nie zos­ta­nie po nich na­wet pus­te miej­sce. Na ziemi nie ma pus­tych miej­sc.