osypać  się  popiołem

ziemię sprószyć bytem

i  brzegiem duszy jak kroplą

po źdźbłach  trawy

ulewać swoje życie

Nie próbuj zanucić

Pieśni mej duszy

I  nie patrz pożądliwie w me oczy

Ta chwila jest chwilą i niczym więcej

- Przeminie i noc minie

I my się miniemy  w drodze

Głowę otoczyć umarłym

dłonie nurzać i nurzać

w duszach przycichłych

a usta ich wabić słowem

        niepojętym

na wskroś przesyceni wiatrem

przemodleni omdleniami

przybywają dokąd i skąd

dla kogo - z dali

Więc głowę otaczam umarłym

a dłonie nurzam i nurzam

w przecichości duszy

i słowem ich usta wabię

by płynąć zgęstniałym powietrzem

Irracjonalne jest to wszystko

Wszystko - wszystko

A ludzie brną

                           Uparcie

Umarli na zawsze?

                          Możliwe....

A wszystko jak było tak trwa

W irracjonalnym bycie

Wszystko - wszystko

I nawet gdy grunt jak niebo

A niebo znika

Ludzie brną

                     Uparcie

Umarli na zawsze?

                    Możliwe....

Jestem  pełna lęków

Jestem odbiciem strachu

Studnią w której rodzą się demony

Stoję na wietrze 

Oplata mnie ludzki wzrok

pełen wzgardy - słyszę ich szyderstwa

Kurczowo zaciskam powieki

Wyciągam ramiona

Chcę obronić sie  przed ludzkim  jadem

I zachować  odłamek  siebie

Fragment swej pierwotnej natury...