Sevgili, sen gittiğinden beri simsiyah bakışlarla arşınlıyorum bu kentin kara dehlizlerini…bir o duvara bir bu duvara çarpıyor gözlerimin ela ifadesi…yarasalar kolgeziyor şimdi, senin gidişinin miladı olan o akasya ölüsü akşamdan beri… 
En çok şimdilerde ağlıyor çocuklar… 
En çok şimdilerde şivan düşmekte anaların Anadolu misali yanık sinelerine… 
En çok şimdilerde türküler tüttürülmekte senin sevdanın onulmazlığı üstüne… 
En çok şimdilerde şairler ölüyor kaldırım diplerinde… 
En çok şimdilerde şahit oluyor kentlerin en büyük meydanları ve bulvarları erkekçe ağlamalara ve kendinden kaçmalara… 
En çok şimdilerde kristalleşiyor gözlerde/gözlerimde giryeler… 
En çok şimdilerde artıyor intiharları şiirlerin/şiirlerimin. 
Ve en çok hiçlikle bilenmekte, yoklukla bilinmekte sineleri aşıkların… 
Sen gittin… 
Sen ardında yarım bırakılmış şiirler, bestelenmemiş türküler bırakarak gittin. 
Ardında sihri bozulmamış zamanlar, el değmemiş bakışlar bırakarak gittin. 
Gittin… 
Yittin… 
Ben bittim… 
Şimdilerde nereye baksam yokluğun karşılıyor beni…ve derinden ahlarım kaplıyor gök kubbeyi…Sonra içinde senin adın geçen binlerce sevda şiiri dökülüyor yüreğimin dilinden. 
Uzandığım her el beni yokluğunun küf kokulu, pıhtılaşmış kan dokulu mahzenlerine götürüyor. Çığlıklarım savruluyor sağa sola… 
Ama yine yoksun… 
Varlığım yine varlığından yoksun… 
Beni kara kalpli bir yok oluşun avuçlarına bırakarak gittin… 
Güller ağladı ardından. 
Bülbüller sinelerini dağladı… 
Uçurumlar en korkunç kahkahalarla yürüdü ismi konulmamış yanlarının üzerine… 
Sen avuntusuz ve biraz da umarsız bir zamanın amansız alacasında bilinmeyen oldun… 
Adımlarını göğümden çektin. 
Ama gökyüzüm oldun… 

Ey sevgili Can! Kelimelerini özledim. 
Soluğunu. 
Parmaklarının evrensel titreşimlerini. 
Seni özlemenin literatürümde hangi kelimelerle ifade edileceğini bilemeden özledim seni. 
Ceylan gözlü gecelerin sayısınca, gözlerimden düşen yıldız adedince özledim seni/ sesini… 
Sen özlemlerime, ölmelerime rağmen kendini / kentimi üzerime yıkarak gittin… 
Ben yok oldum senin varlığının altında… 
Ah baharı yudumlarken senin kentin, yanında olamamanın ne demek olduğunu düşünebiliyor musun?

Bir sevgi vardı dağlardan daha yüce
Bitmek tükenmek bilmeyen bir sevgi
Bitmedi, tükenmedi, tükenmeyecek
Hep kalplerde yüreklerde gezecek
İşte öyle bir sevgi, işte ölesiye bir sevgi

Gün geldi ayrılık zilleri çaldı
Ben başka o başka diyara kaldı
Bitmedi tükenmedi sevdamız
İşte öyle bir sevgi, işte ölesiye bir sevgi

Tadı yoktu sanki onsuz hayatın
Solmuştu güller, susmuştu bülbüller
Yıldızlar parlamıyordu sanki onsuz
Unutulmuyordu mazideki günler
İşte öyle bir sevgi, işte ölesiye bir sevgi

Zaman su gibi aktı geçti
Koskoca bir ömür bitti tükendi
Ne ben onu unuta bildim, nede o beni
Ayrılık olsada gönüller hep birdi
İşte öyle bir sevgi, işte ölesiye bir sevgi

https://www.youtube.com/watch?v=xLCg6aPKDWI

Benim dertlerimi derdin etceksen.
Beni geceleri rüyan etceksen.
Her zaman başına tacın etceksen.
Adam olacaksan bana geri dön.

Gönülünde sevda gülün etceksen.
En büyük dileğin beni etceksen.
Beni hasretlerin derdin etceksen.
Adam olacaksan bana geri dön.

Gönülünü benim delim etceksen.
Gündüz hayallerin beni etceksen.
Beni herkesten çok yadın etceksen.
Adam olacaksan bana geri dön.

Çile göstermeyip mutlu etceksen.
Dünyamı huzurla dönen etceksen.
Ömrümce yüzümü gülen etceksen.
Adam olacaksan bana geri dön

Ben, seni senden habersiz
Sevdim.
Hani şimdikiler diyor; ya
*Platonik aşk*
İşte ben,seni öyle sevdim. 

Göz, göze geldiğimiz anda!
İlk karşılaştığımız, mekanda!
Tam o sırada, tam o zamanda!
İşte ben, seni o an sevdim. 

Hani çocuk iken, sorarlardı bize.?
Beni nekadar *seviyorsun* diye!
Bizde açardık, kollarımızı!
Bu kadar derdik ya!
İşte bende seni, o kadar sevdim. 

Açılan kollar kadar!
Ağaçtaki, dallar kadar!
Uzayıp giden, yollar kadar!
Ben, seni sevdim. 

Dün sevdim,
Bugün seviyorum,
Yarında seveceğim.
Ben seni, senden habersiz sevdim.
Ben seni senden, habersiz seveceğim.
Be hey zalim.