Amor uparcie omija cię wielkim łukiem. Chciałabyś mieć kogoś bliskiego, ale nie udaje ci się nikogo poznać albo twoje związki szybko się rozpadają. Czy musi tak być?

Życie to rzecz dla dwojga – pisała Emily Dickinson, słynna amerykańska poetka. Chyba miała rację, bo naturalną koleją rzeczy dążymy do tego, by mieć kogoś bliskiego; by nasze serce biło w rytm drugiego serca. Nawet jeśli zaprzeczamy i nie przyznajemy się do tego, że doskwiera nam samotność, to tak naprawdę pragniemy kochać i być kochane. Tymczasem wciąż tkwimy w poczekalni miłości albo właśnie płaczemy po stracie uczucia. Znasz dobrze ten stan? Też zadajesz sobie pytania: „Dlaczego mi się nie udaje?”, „Co ze mną nie tak, co robię źle?”. Zobacz, jak pomóc losowi, a przynajmniej mu nie przeszkadzać.

Marzysz o wielkiej romantycznej miłości. Takiej z książek i filmów. Pełnej porywów serca, płomiennych wyznań, obsypywania kwiatami, spacerów o zachodzie słońca itp. Cały czas czekasz na księcia na białym koniu, który powinien być nie tylko mądry, piękny, dobry i szlachetny, ale jeszcze kochać cię bezgranicznie oraz nosić na rękach dosłownie i w przenośni. Stworzyłaś sobie wyobrażenie tego, jak powinna wyglądać prawdziwa miłość, ale w zderzeniu z rzeczywistością okazuje się, że żaden mężczyzna nie jest w stanie spełnić twoich oczekiwań. Przy bliższym poznaniu wydaje się, że czyta tylko „Przegląd Sportowy”, miewa poplamione ubranie, a ze wszystkich wykwintnych dań najbardziej lubi… pizzę przed telewizorem. Miał być nadzwyczajny, a jest taki zwyczajny. Książę okazał się żabą – myślisz rozczarowana. I rezygnujesz z tej znajomości, bo przecież miało być inaczej.
Jak postępować, by nie być samą: Wygląda na to, że wpadłaś w pułapkę narosłych przez lata oczekiwań. Jesteś za bardzo  przywiązana do własnych wyobrażeń. Tymczasem ideał ideałem, a życie życiem. Kiedy zaczynasz widywać kogoś nie tylko w restauracjach, kawiarniach, salach kinowych, ale też w codziennych sytuacjach, to siłą rzeczy poznajesz też jego mniej atrakcyjne, gorsze strony. To naturalne. Ciebie też mężczyzna widzi bez makijażu, dowiaduje się, że lubisz sobie pomarudzić i namiętnie oglądasz serial o lekarzach, a nie tylko teatry telewizji. Dlatego spójrz na wybranka jak na człowieka z krwi i kości. Uznaj, że ma prawo do niedociągnięć, słabości, mniej wyszukanych upodobań… Oczywiście nie chodzi o to, by zadowalać się byle jakim związkiem i być z kimś  z tzw. braku laku czy ze strachu przed samotnością. Warto jednak dać sobie szansę na odkrycie prawdziwego uczucia tam, gdzie go nie zakładasz (bo kandydat nie taki, związek nie ten). Wieczna niezgoda na to, co przynosi ci los, sprawia, że gorzkniejesz. By wyrwać się z rytmu: „czekam, rozczarowuję się, czekam…”, powinnaś zmienić podejście. Zbliżaj się do ludzi nie po to, by ich oceniać, ale po to, by ich poznawać. Dotyczy to ludzi w ogóle, a nie tylko kandydatów do twego serca. Po takim treningu łatwiej ci będzie przykładać właściwą miarę do płci przeciwnej. Najpierw próbuj się zaprzyjaźnić z mężczyzną, zobaczyć, jaki jest naprawdę, a dopie  ro potem patrz, co się z tego urodzi. Może się okazać, że choć nie jest on księciem z bajki, będziesz z nim żyła długo i szczęśliwie.

Zraniona

Może uciekasz przed bliskością, choć bardzo jej pragniesz? Gdy tylko zaczyna się kręcić koło ciebie jakiś mężczyzna, udajesz, że nie jesteś nim zainteresowana, grasz zimną, niedostępną. A najchętniej rzuciłabyś się w jego ramiona i już nigdy ich nie opuszczała. Dlaczego działasz wbrew sobie? Bo zostałaś kiedyś boleśnie zraniona, odrzucona przez ważnego dla ciebie mężczyznę (czy to ukochanego, czy ojca). Nosisz w sobie emocjonalną bliznę po poprzednim związku lub doświadczeniach z dzieciństwa. Teraz boisz się więc zaangażować, otworzyć, ujawnić uczucia – by znów nie zostać odrzuconą. Budujesz wokół siebie mur z cegieł własnych obaw, lęków, wątpliwości. „A co, jeśli znów mnie  to spotka?” – myślisz przerażona i wolisz nie ryzykować, niż kolejny raz się sparzyć.
Jak postępować, by nie być samą: Szczerze mówiąc, w tym wypadku przydałaby się fachowa pomoc, gdyż czeka cię gruntowne odbudowywanie wiary w siebie i niełatwa walka z lękami. Pod okiem psychoterapeuty będziesz mogła bezpiecznie przeżyć dawne – złe – doświadczenia. Warto to zrobić, żeby je zrozumieć i pozwolić im odejść. Tym  samym zrobić miejsce dla nowych – dobrych – rzeczy, które mają szansę cię spotkać.

Wychowawczyni

Twoim błędem może być również to, że próbujesz zmieniać mężczyznę na siłę. Lepisz go według swoich potrzeb i oczekiwań. Starasz się wytępić to, co ci się w nim nie podoba, a zaszczepić to, co chciałabyś widzieć. Zanim więc wybranek się obejrzy, zaczynasz go ubierać („bo wstyd się z nim pokazać”); mówisz mu, co ma jeść („bo niezdrowo się odżywia”); namawiasz do zmiany pracy („bo ta jest mało prestiżowa”); oduczasz go chodzenia z kumplami na piwo („bo to strata czasu i pieniędzy”); kręcisz nosem, że kolekcjonuje stare komiksy („bo to dziecinada”). Wcześniej czy później mężczyzna ma dość tych lekcji wychowawczych i rezygnuje ze szkoły (znajomości z tobą).
Jak postępować, by nie być samą: Tak naprawdę większość kobiet ma jakieś zastrzeżenia do starających się o nie panów (czasem chodzi o niemodny wąsik, innym razem za głośny śmiech itp.). Początkowo jednak przymykają oko, myślą sobie: „Spokojnie, to się później zmieni, poprawi”. Przerabiają wybranka stopniowo, powoli i dopiero gdy związek wejdzie w fazę większej zażyłości. Ty, niestety, robisz to zbyt radykalnie – zbyt wcześnie i od razu na całej linii. Wystrzegaj się tego – zdążysz popracować nad mężczyzną, gdy już będziesz z nim na dobre. Ale nawet wtedy uszanuj jego granice, zostaw mu jakiś margines wolności, nie próbuj zmieniać od stóp do głów. Powinnaś zostawić mu jakąś przestrzeń, w którą nie będziesz ingerowała. Najlepiej odpuść w tych sprawach, które dla niego są ważne, a dla ciebie nie aż tak istotne.

Ambitna amazonka

A może należysz do tych kobiet, których mężczyźni się boją? Jesteś współczesną amazonką. Niezależną, ambitną, władczą. Rywalizujesz z facetami. Nie tylko w pracy pniesz się po szczeblach kariery, zostawiając kolegów daleko w tyle, ale i na pierwszej randce decydujesz, jaką restaurację wybrać, jakie wino zamówić do kolacji, gdzie spędzić resztę wieczoru. Nie dajesz mężczyźnie szansy, by się wykazał, zaimponował ci, zaopiekował się tobą. Jesteś silna i zaradna, ze wszystkim potrafisz się uporać: umiesz zainwestować pieniądze, obronić się przed natrętem w ciemnej uliczce, złożyć meble z Ikei itd. Jakbyś pokazywała płci przeciwnej, że w zasadzie nie jest ci do niczego potrzebna. Postępujesz tak nie dlatego, że nie lubisz mężczyzn. Po prostu chcesz im dorównać. Ścigasz się z nimi: w pracy, w życiu, w łóżku. Zwykle wygrywasz, ale co z tego, skoro zostajesz sama?
Jak postępować, by nie być samą: Prawdopodobnie boisz się kobiecości, nie cenisz jej, może nawet odrzucasz jako wyraz słabości. Kojarzy ci się ze sprzątaniem, gotowaniem, brakiem prawa głosu w domu, łkaniem w poduszkę, ewentualnie z… byciem miłym głuptasem, który jest tylko ozdobą faceta. Nie wiadomo, co gorsze. Boisz się więc, że gdy pokochasz mężczyznę, będziesz musiała wejść w rolę gospodyni i niańki lub słodkiej idiotki. Wolisz już na wstępie pokazać adoratorowi: „Nie jestem taka  – nie myśl sobie”. Zamiast jednak skupiać się na tym, jaka nie chcesz być, poszukaj odpowiedzi na pytanie, jaką kobietą chciałabyś się stać. Jest wiele rodzajów kobiecości – wybór nie ogranicza się do dwóch powyższych wzorców. Można np. rozwijać się zawodowo, nie gotować obiadów, ale jednocześnie mieć w sobie dużo ciepła i uważności. Poszukaj własnego przepisu na kobietę. Pomoże ci w tym metoda dwóch cech. Do każdej swojej cechy z „zestawu męskiego” dobierz jakąś z „zestawu żeńskiego”. Np.: jesteś logiczna, ale też czuła; zdecydowana, ale umiesz słuchać. Gdy się nad tym zastanowisz, zobaczysz, że cechy te wcale się nie wykluczają. Warto odnaleźć w sobie owe żeńskie pierwiastki i je ujawniać, bo one przeciwdziałają samotności. Jeśli mężczyzna zobaczy, że oprócz oznak siły i niezależności masz też w sobie kobiecą miękkość, to nie zniechęci się tak szybko. Łatwiej zaakceptuje to, co mu w tobie nie do końca odpowiada. Trudno się zresztą dziwić, że do tej pory odstraszałaś wszystkich zainteresowanych. Mężczyźni źle się czują w towarzystwie kobiet, które na każdym kroku udowadniają im, że są lepsze, bystrzejsze, skuteczniejsze… Do tego dziegciu musisz dodać trochę miodu.

Nadopiekuńcza

Być może jesteś po prostu dla niego za dobra? Tak bardzo dbasz o zaspokajanie potrzeb mężczyzny, że nie zauważasz, kiedy stajesz się nadopiekuńcza. Wpychasz w niego jeszcze jeden kartofelek, jeszcze pół kotlecika; pytasz, czy na pewno ciepło się ubrał. Najchętniej spełniałabyś każdą jego zachciankę, w zamian oczekując tylko jednego – żeby mieć go dla siebie. Móc wtulać się w niego jak w pluszowego misia podczas spokojnych wieczorów w domowym zaciszu. Niestety, na dłuższą metę jest to dla mężczyzny męczące. Czuje się zamknięty w złotej klatce, ubezwłasnowolniony twoją miłością. Dusi się w takim związku i przy najbliższej okazji próbuje się z niego uwolnić. Bo nawet kota można zagłaskać na śmierć.
Jak postępować, by nie być samą: Pierwszym (i najważniejszym) krokiem do tego, by przestać uszczęśliwiać na siłę płeć przeciwną, jest zastanowienie się, dlaczego to robisz. Czy nie jest tak, że dzięki temu czujesz się dobra, potrzebna, ważna? Wydaje ci się, że wtedy zasługujesz na miłość (być może rodzice w dzieciństwie byli bardzo wymagający i nagradzali się ciepłymi gestami tylko wtedy, gdy coś dobrze zrobiłaś, pomogłaś w domu itp.). Jak pokazuje życie, nie jest to takie proste i oczywiste. Nikt nie pokocha cię tylko za to, co dla niego robisz, jak o niego dbasz. Staraj się o tym pamiętać, gdy znów zaczniesz zabiegać o czyjeś uczucie, nadskakując. Próbuj uwierzyć, że jesteś wystarczająco dobra, by kochać cię taką, jaka jesteś.



A czy Ciebie też to dotyczy ?

Miłość to ofiarowanie drugiej osobie całego siebie, to powierzenie jej wszystkiego, czym jesteśmy, naszych marzeń, sukcesów i porażek oraz dozgonne oddanie. Miłość to pełnia szczęścia, a zarazem poświęcanie się każdego dnia…

To sztuka budowania zamków na skale, ciągle dążenie do kompromisu, dawanie, branie, dzielenie smutków, mnożenie radości. To nieustanna walka ze światem o drobinę szczęścia. Gdy kochamy oddajemy siebie, jesteśmy uzależnieni od innej osoby.

Czasami jest tak, że im bardziej poznaje się ukochaną osobę i im więcej się z nią przebywa tym bardziej ją kochamy. Nie trzeba czuć fajerwerków przy pierwszym spojrzeniu, wybuchu namiętności gdy pierwszy raz idzie się na randkę. Wcale nie jest powiedziane, że najpiękniejsze są pierwsze etapy związku. Czasami z miłością jest jak z winem, im starsza tym lepsza. Zaślepienie trwa na początku, a potem, gdy otwierają nam się oczy i nasza druga połówka już nie jest taka idealna to dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa miłość. Bo nie sztuka jest kochać ideał, ale sztuka jest kochać człowieka niedoskonałego. To co wcześniej było wspaniałe nagłe okazuje się czymś innym. Nieraz czymś denerwującym. Idealne związki w których nie było kłótni i niedomówień nagle stają się pełne obaw i bezradności, bo na drodze stanęła jakaś przeszkoda. I w tym momencie zawsze widać czy to co było piękne to miłość czy zakochanie…

Uczucie dojrzewa z biegiem czasu. Dzięki miłości dostrzegamy dobro, którego wcześniej nie byliśmy w stanie dojrzeć. Otwierają się nasze serce na potrzeby innych, na ich krzywdy, smutki. Świat nabiera sensu. Serce bije coraz szybciej, bo wie, że każde jego bicie to pokarm dla serca drugiego człowieka. Nie jest tak tylko w kwestii kobiety i mężczyzny, ale dotyczy to także syna i matki, ojca i córki, wnuczka i dziadków, brata, siostry, przyjaciela i przyjaciółki. Prawdziwa miłość to nie tylko słowo. Miłość to każdy uczynek, każde spojrzenie, każdy najmniejszy gest okazany drugiej osobie. To każdy delikatny lub namiętny pocałunek, każde małe zerknięcie lub długie spoglądanie sobie w oczy. To każdy drobny dotyk lub bezpieczne objęcie. Miłości nie wyrazi za nas żaden bukiet róż, list, wspólna podróż itp. Ale nieraz i to jest potrzebne w związku. Jeśli chcesz, aby twoje uczucie było silne, trwałe i takie, o jakim marzysz to  prawdziwie kochaj. Aby miłość kwitła i towarzyszyła przez naprawdę długie lata trzeba budować ją naprawdę na twardym i mocnym mocnym gruncie jakim jest zaufanie, przyjaźń, szacunek, podziw. Tylko to nam pozostanie, kiedy minie pierwszy żar zauroczenia. Wszystko przeminie, jak uroda i pozostanie jedynie to, co cały czas kwitło i dojrzewało. Znika wtedy romantyczna wiara w wszechmoc miłości, którą znamy z książek czy filmów. Miłość każdej pary jest inna, miłość to my i taką będzie miała moc i wartość jaką sami sobie zbudujemy…

Kobieta to istota z gruntu odmienna, reagująca inaczej i pragnąca od życia czegoś innego. Podobieństwa są tylko pozorne. Istotę związku tworzą różnice, wobec których bywamy bezradni.

Faceci wcale nie są tacy prości w obsłudze. Jak sprawić, aby maksymalnie zaangażował się w związek? Sześć wskazówek poniżej:

1. Pożądaj go
Seks jest czymś, co pierwsze przychodzi do głowy, jeśli chodzi o facetów. Uwielbiają, kiedy sprawiają nam przyjemność pieszczotami i spontanicznym seksem w różnych, nie mniej spontanicznych miejscach. Ważne jest przy tym, aby pokazać mu, że pociąga Cię jako facet i doceniasz go za to, jaki jest (męski, seksowny, wyjątkowy w łóżku). To pokazywanie zaczyna i kończy się w sypialni oczywiście... Pomóż mu odnaleźć radość w męskości, tak jak Ty odnajdujesz w swej kobiecości. I rozkoszuj się wyjątkowymi chwilami z nim.... I jeszcze jedno: całuj, całuj, całuj...

2. Doceniaj go
Doceniaj go z za to, co robi i za to, kim jest. A także za misję, jaką ma do wypełnienia. Faceci są poszukiwaczami, nawet jeśli nie mówią o tym głośno. "Misja" może wiązać się z pracą, albo  z hobby, które jest jego oczkiem w głowie, a Tobie wydaje się nieważne. Jeśli tego nie zauważyłaś, to Twój facet ma swoją misję do wypełnienia (łowienie ryb, jazda na motocyklu). Nie wyrzucaj mu za każdym razem, że marnotrawi czas. Podziwiaj go za jego hobby i za zaangażowanie. Nawet jeśli naprawdę nie interesuje Cię łowienie ryb wybierz się z nim choć raz na ryby. Podziwiaj za technikę łowienia i sprawność patroszenia ryb. Jego ego będzie połechtane maksymalnie, a Ty do żony , kochanki i matki jego dzieci zyskasz dodatkowy tytuł: przyjaciel.

3. Spraw, aby czuł się jak zwycięzca

Czasami faceci, którzy odnoszą w pracy sukces za sukcesem, czują się jak straceńcy w domu lub na randkach. Twoim celem jest, aby kojarzył Cię z uczuciem zwycięstwa - to coś, do czego dążą wszyscy faceci niezależnie od typu osobowości. Jeśli zrobi coś dla Ciebie, podziękuj z uśmiechem. Kiedy mężczyzna kocha podziękowanie ze strony ukochanej jest największym zwycięstwem.

4. Ufaj mu
Najpiękniejszy prezent, jaki możemy podarować swojemu mężczyźnie to nasza wrażliwość i gotowość zaakceptowania go jako "dobrego faceta", który wie, co jest właściwe. Obdarzenie go całkowitym zaufaniem. Zmotywujesz go, aby wiedział, jak traktować Cię we właściwy sposób. Jeśli masz mu ciągle podpowiadać: "nie rób tego", "nie pij tyle", "nie oglądaj się za kobietami na ulicy", to znaczy tylko jedno: nie jest to facet dla Ciebie. Zawsze będzie Cię rozczarowywał. Właściwy będzie wiedział intuicyjnie, co jest dla Was dobre, a co nie.

5. Szanuj go
Szacunek jest bardzo ważny dla jego poczucia własnej wartości i dobrego samopoczucia. To coś, co musisz pokazywać poprzez swoje działanie. On będzie wiedział, że to szczere. Ważną składową szacunku jest lojalność. Nigdy nie lekceważ, ani nie wyśmiewaj jego zapatrywań, preferencji, zdolności, skłonności, zainteresowań. Ani prywatnie, ani publicznie.  Jesteście drużyną, a drużyna musi na sobie polegać. Nie oznacza to, że ze wszystkim masz się ślepo zgadzać - nikt tego od Ciebie nie oczekuje. Wyrażaj swoje poglądy w sposób pełen szacunku dla jego osoby.

6. Ubieraj się dobrze i dbaj o siebie
Pamiętaj, że dla faceta sposób, w jaki się ubierasz i dbanie o wygląd jest znakiem, że go szanujesz. Bądź kobietą, którą on będzie chciał pokazać całemu światu i będzie dumnie stać przy Twoim boku.

Pamiętaj o tych zasadach codziennie. Staną się częścią Waszych dni. Życie jest pełne wyzwań. Każde z Was potrzebuje osłodzenia go przez partnera, aby było lżejsze. Będziesz dla niego miła i słodka, odpłaci Ci tym samym. I jeszcze swoją miłością....

* z netu...