Może z powodu zbyt długich wieczorów, nadmiaru ciepłej herbaty  i towarzyszącemu  temu dobremu nastrojowi, uległem prośbie miłej blogowiczki Kaligrafii i popełniłem to "tłumaczenie". Pomocna temu, była też moja przekora. Gdy na moją prośbę, o tłumaczenie wstawionego przez nią tekstu, zobaczyłem pisemną odpowiedź" a tłumacz sobie sam" Zachęcony i pomny słów Mikołaja Reja przedstawiam.

Kamienne serce w duszy głębiach

Podobne truchłu jest gołębia,

Ofiary ciosu, porzucenia,

Które gnijące, czas w proch zmienia.

Nie śmierć największą naszą stratą,

Lecz to, że z naszą aprobatą,

W ciepłym, żyjącym jeszcze  ciele,

Serce powoli kamienieje.

Nie dane wtedy czuć  podnietę,

Szarością kryjesz,  barw paletę,

Przyszłości widzisz, swej, kontury,

A wokół siebie, tylko szczury.

Szczęśliwszy żul po wódki dawce,

Miejsce mający swe na ławce,

Niż Ty, z sercem, w fazie skostnienia,

Bez miejsca swego do istnienia.

Ofiarą ciosu, porzucenia,

Co  gnije, a czas, w proch ją zmienia,

Poddaną losu poniewierce,

To bardzo często Twoje serce.

Na kanwie Speed of Soul 

Huker

A teraz uprzedzając komentarze pierwszy ocenię swoją twórczość,

zwłaszcza , że i pora adekwatna