Bóg nie obiecywał nieba bez chmur,
ścieżek życia usłanych różami;

Bóg nie obiecywał
słońca bez deszczu,
radości bez smutku,
pokoju bez bólu.

Bóg obiecał
siłę na każdy dzień
odpoczynek po trudzie,
światło na drogę,
laskę na czas prób,
pomoc z wysoka,
niezawodna przyjaźń,
nieśmiertelną miłość...

Podaruj mi
Twoje oczy,
bym więcej nie tęsknił,
bym wciąż na nie patrzeć mogł,
a nie o nich tylko śnić....

Podaruj mi
Twoje usta,
bym poczuł ich słodycz,
zatopić się w nich mogł,
by przepadł niesmak i gorycz....

Podaruj mi
myśli i słowa,
nawet te gorzkie,raniące,
w dłoń kamień szlachetny wezmę,
rozkruszę w słów miłych tysiące....

Podaruj mi
Twoje ramiona,
otocz jak anioł skrzydłami,
poczuj mą miłość do Ciebie,
co złe niech będzie za nami....

Podaruj mi
serce gorące,
niech grzeje mnie dniem i nocą,
ja oddam Ci moje pragnące,
niech w gwieździe naszej migoczą....

Podaruj mi
Twoją duszę,
zanurz się w mojej doszczętnie,
w duchu i w ciele razem,
kochaj bez końca namiętnie....

Podaruj mi
białą różę,
i woń cudownej pąsowej,
na znak wspólnej przyszłości,
i innej drogi ? tej nowej....

Mówił, że nie ma po co żyć

tłumaczył, że nie ma nic

bo stracił dom i młodzieńcze sny

Nie miał siły by opanować łzy

Kolejny dzień nie cieszył go

i nie czekał na pierwszy promyk słońca

Nie uśmiechał się, wciąż ocierał łzy

Myślał "jestem sam, może jestem zły?"

Był jak mgła - niewidzialny, tajemniczy

Był jak kruchy róży kwiat - delikatny

Był jak cichy wiatr - całkiem wolny, lecz samotny

Jak ocean bez dna - nieszczęśliwy

Mówił, że to nie jego świat

Pragnął wrócić tam gdzie się rodzi dusza

gdzie zostawił tą najważniejszą rzecz

wielką przyjaźń i miłość ponad śmierć

Był jak mgła...

Więc dalej idź mój zagubiony Książę

Szukaj szczęścia, ja wiem, że odnajdziesz je

i odzyskasz swe zagubione sny

bo nie jesteś sam... i nie jesteś zły...

Bo nie zyje ani w przeszlosci, ani w przyszlosci.

Dla mnie istnieje tylko dzisiaj i nie obchodzi mnie nic wiecej.

Jesli kiedys uda ci sie trwac w terazniejszosci, staniesz sie szczesliwym czlowiekiem.

Weszłaś do mojego życia,

Jak do ciemnego pokoju?

Zapaliłaś światełko nadziei,

Odkurzyłaś wszystkie kąty,

Nadając życiu codzienny ład.

Po czarno białych wspomnieniach,

Został tylko ślad,

Życie nabrało smaku i uroku,

Przy Tobie stał się inny świat,

Pełen kolorów i barw.

Rozgościłaś się w moim sercu,

Pilnując by serce biło w takt,

Dałaś cel dalszego istnienia,

Pokazałaś, że można mieć,

Najbardziej nieoczekiwane marzenia.

Nauczyłaś na nowo żyć,

Pomogłaś zrozumieć świat,

Dziękuję za wyciągniętą dłoń,

W największej potrzebie,

Najtrudniej to chyba czasami jest,

Zrozumieć samego siebie..

Dziękuję za wszystko,

Za każdy gest dobroci,

A najbardziej dziękuję Ci,

Za to, że Jesteś…