O kiedy przyjdziesz tak oczekiwana 
 oddalisz od nas śnieg i bałwana
 pierwsze pąki w gałęziach rozbudzisz
 i przebiśniegi ze snu obudzisz
  
 gdy mocniej dla nas zaświeci słońce
 zielona trawka wzejdzie na łące
 zające zaczną pierwsze harce 
 już takie piękne nastaną marce

 kwiaty wybuchną w kolorów tysiące
 kret pierwszy kopiec zrobi na łące 
 burza deszczowa się przybłąka
 w górze zabrzmi śpiew skowronka
  
 bocian z kraju ciepłego powróci 
 pszczoła z nektarem do ula wróci
 zielonym igliwiem zaświeci sosna
 serce zabije żywo - to wiosna !!!!

 IDOL

Szampan głośno wystrzelił
w rękach młodego kelnera,
jubilatka uśmiechnięta
życzenia stojąc odbiera.

Kwiatów pełno jak na łące 
choć ledwie początek kwietnia,
pośród nich jak nimfa stałaś
piękna trzydziestoletnia.

Świetlana przyszłość się rodzi 
przed Tobą nowa nadzieja,
ledwie staż zakończony
trzecią dziesiątkę zaczęłaś.

Jak paw dumnie wkroczyłaś
już nie należysz do smarkul,
w najlepszy wiek dla kobiety
masz trzecią dychę na karku.

Staraj się życia używać 
śmiało przystępuj do dzieła,
niczym kwiat pięknie rozkwitłaś
trzydziestka Ci stuknęła.

IDOL

Pora wyruszyć już
dziś Twoje święto mamo
z bukietem pięknych róż
przychodzę co rok tak samo

na Twą mogiłę kładę kwiat
w oku łza się kręci
choć tyle upłynęło lat
wciąż jesteś w mej pamięci 

coraz bardziej mi Ciebie brak 
choć tyle czasu od rozstania
w pamięci żywej jeszcze wszak
Twe słowa pożegnania

więc jak że gorzko brzmią
słowa pełne tęsknoty
co jak osiki liście drążą
wypowiadane ustami sieroty 

choć nie dane się spotkać nam
bo Ty już jesteś w niebie
zawsze w sercu Cię mamo mam
i modlę się za Ciebie

pragnę zapewnić mamo Cię
już po raz nie wiem który
postępuje, jak nauczyłaś mnie 
możesz spokojnie patrzeć z góry.

IDOL

Na wszystkie błagania 
jak pień głucha byłaś,
choć taka kapryśna 
wreszcie się zjawiłaś.

Prędko pogmerałaś 
w nieba arsenałach, 
wór z białym konfetti
zręcznie rozsupłałaś.

Przez calutką Polskę 
od Ełku do Brzegu
brną ludziska zrzędząc 
po kolana w śniegu.

Zaskoczyłaś służby
znowu łżą judasze
zamiast sypać drogi
tylko trzepią kasę.

Zamroziłaś wszystko 
zewsząd euforia
ten się juz poślizgnął
ten wywinął orła.

Tylko dzieciom wyszłaś
na przeciw nadziejom,
cały dzień od rana 
na śniegu szaleją.

IDOL

W kąciku sali siedziała.
cała w czerń obleczona,
piękna niczym anioł
w smutku pogrążona.

Wargi zaciśnięte, blade
gorzkim szlochem drgały,
w mokrych oczach iskierki 
nadziei dogasały.

Jeszcze łezki nie obeschły 
po licznych lamentach,
wzbudzała współczucie
tragedią przyciśnięta.

Z całych sił zapragnąłem
poddać się pragnieniu,
z oddaniem służyć pomocą 
by ulżyć w cierpieniu.

Podać kawy kropelkę 
języka koniuszkiem,
podzielić się pysznej paschy
ostatnim okruszkiem.

Płynące łzy spijać 
co rusz dać buziaka,
przytulić głowę do piersi 
pozwolić się wypłakać.

IDOL