Znowu sierpień bliski 
dni czerwca mijają
serca nam jak dawniej 
głośne larum grają.

Już armia skupiona 
przy swym generale
naprzeciw stanęli 
waleczni Moskale.

Pragnienie sukcesu 
apetyt zaostrza 
że nasi są zdolni
aby pobić Rosjan.

Choć rozum wie swoje
serce ciągle marzy 
że dzisiaj nad Wisłą 
znowu cud się zdarzy.

Niech polski patriotyzm
ruską butę zegnie 
że Polacy górą
wieść ta świat obiegnie.

IDOL

Jeszcze świt nie zdołał 
wczorajszych myśli przegnać
walizki spakowane
czas się z Krakowem żegnać.

Film się przewija wolno
niczym ostry erotyk
na twarzy czuję miękki 
płowych włosów dotyk.

Wczoraj wypite wino 
wyczuwam kubkami 
wargi spragnione które
płoną pocałunkami.

Z wieży hejnału płyną
linie melodyczne 
rozkoszy pozostałość
ślady ukąszeń liczne.

Łza co się z oka toczy 
wspomnienie użyźni
głęboka w sercu rana
która się nie zabliźni.

Jak kwiaty schną marzenia 
które na niczym spełzły
żegnaj rzec nie mogę
słowa w gardle uwięzły.

IDOL

Pusto na ulicach 
cichnie miejska wrzawa,
wszyscy kibicują
zamarła Warszawa.

Krzyczy już publika
drą się oficjele,
niczym pod Jerychem 
grają wuwuzele.


Obraniak drybluje
pęka grecka bariera
scentrował Lewemu
ten huknął z woleja.

Tłum płacze ze szczęścia
ktoś racę odpala,
stadionem wstrząsnęła
meksykańska fala.

Franz spogląda w niebo 
całuje medalik,
dalej chłopcy naprzód
dajcie im popalić.

Uskrzydlony Kuba
podaje bajkowo,
Lewy skacze w górę 
strzela gola głową.

Znów Lewy przy piłce
szał stadion przenika,
wyskoczył w uliczkę 
ustrzelił hat-tricka.

Polska oszalała
świętuje caluchna,
Warszawska Wiktoria
jest na wszystkich ustach.

IDOL

Nadszedł czas najwyższy
by ruszyć na Greka
wszystko jest gotowe
Narodowy czeka.

Kibice weseli 
„koko” wyśpiewują
jak niegdyś Sobieski 
na bramy szturmują.

Zewsząd się rozlega
kibiców wołanie
by synom Hellady
spuścić tęgie lanie.

Flagi powiewają 
wzniesione nad głowę
wszyscy są ubrani 
w barwy narodowe.

Czekamy na gwizdek
z drżącymi sercami 
niech zwycięża lepszy
Polacy mistrzami !!!!!

IDOL

Usta bez wyrazu 
oko smutkiem błyska 
intelekt uśpiony 
pomysłem nie tryska.

Radość co się zrodzi 
jak kamfora znika 
w marazmie się pogrążam
serce chłód przenika.

Tlącą się nadzieją 
wciąż pragnę się sycić
że nadejdzie chwila
by za pióro chwycić.

Codzienne dowody 
Twojej życzliwości
każą kres położyć 
pisania bierności.

Z otwartego serca
uczuć płynie rzeka
Idol znów na fali 
niech słowem urzeka.

IDOL