Ciepła nie odczuwał
słońcem nie cieszył,
gdy podstępny Amor 
pierś strzałą przeszył.

Po nocach marzył 
że serce jej skradnie,
wreszcie się odważy
że dziś ją zagadnie.

Już usta otwierał
o imię pytać drogie,
uśmiech znikł z twarzy
zgromiła go wzrokiem.

Giął się coraz bardziej 
jak panel blaszany,
pod natłokiem słów 
niewypowiedzianych.

Wszyscy się śmieli 
z takiego dziwadła,
zardzewiał bez słowa 
korozja go zjadła.

IDOL

Spokojny romantyk 
w Krakowie na Plantach,
ujrzał realistkę 
usłyszał głos fanfar.

Codzienne spotkania 
głos serca przyciszał,
z nadzieją brnął dalej
coraz częściej wzdychał.

Przegrywał nie mogąc
uczucia poskromić,
zdradziecko Amora
strzałą ugodzony.

W porywie śmiałości 
swą duszę odsłonił,
pod kpiny pręgierzem 
poznał smak agonii.

Zmieniony dziś pisze
ciąg dalszy biografii,
romantyzm porzucił
promuje pragmatyzm.

IDOL

Od wielkiej królowej
do zwykłej metresy,
kobieta w swym życiu 
wciąż miewa okresy.

Będąc nastolatką
łatwo się oburza 
ojcu nerwy szarpie
bez przerwy go wkurza.

Męża wciąż wyzywa
krew się w nim gotuje
znosi to z pokorą
choć go denerwuje.

Zięć wpada w jej szpony
bo kiedyś dał plamę
ciężki wiedzie żywot
nerwy ma zszargane.

Gdy sprawiedliwości
przepełni się czara
za zło wyrządzone 
spotyka ją kara.

Że wciąż jest nieznośna
przegina z kretesem
ktoś w ramach odwetu
ukarał okresem.

Co miesiąc boleści
hormonów gra burza
sama sobie winna
niech chłopów nie wkurza.
 

IDOL.

Kupił gość merola 
zasuwa ze szpanem,
niech wszyscy zobaczą
kto jest teraz panem.

Gdy wjechał do lasu 
już rozpędzał furę,
zdumiony spostrzega
Czerwony Kapturek.

W kusej sukienczynie
nerwowo dreptała,
podjechał z fasonem
pomyślał – skostniała.

Pogadali miło 
uprzejmością zdjęta,
zgadza się pokazać 
muzyczne talenta.

Zaczęli prowadzić 
językowe harce,
wyszła z propozycją 
zagram na fujarce.

Pośród achów ,ochów 
tak koncert przeżywał,
robił wielkie oczy 
w zachwycie rozpływał.

Też ma dar ukryty 
lubieżnie się śmieje,
ma takie cacuszko 
co w środeczku grzeje.

Już zaczął podgrzewać
piszczy ledwie żywa,
zaczyna omdlewać 
lepiszcze wypływa.

Pomyślał gdy wracał 
rześki wstawał ranek,
częściej będzie wpadać 
szukać jagodzianek.

IDOL

Uśmiechnięta wstała
urocza Ludmiła,
noc prędko zleciała
bo cudownie śniła.

Chłop ze szychty wrócił
zgłodniały po nocy,
ona też spragniona 
robi słodkie oczy.

Przejrzysty peniuar
ciałko świeci gołe
oko pięknem kusi 
rozwinięty fiołek.

Dawaj mi śniadanie
szkoda czas marnować,
idę na podwórze
gołębie górować.

Zmierzyła go wzrokiem
dając za wygrane,
za to żeś niechętny
będziesz miał przesrane.

Mąż zadowolony
po podwórzu goni,
tymczasem listonosz
trzeci raz już dzwoni.

W uchylonych wrotach 
nieszczęście stanęło,
wczuł się prędko w rolę 
coś w chłopinie drgnęło.

Pociesza biedulkę 
muskając ustami,
w górę podskoczyła 
objęła nogami.

Szczeknął szybki ekler 
kobieta jęknęła,
pośród cichych westchnień 
jazda się zaczęła.

Schlapana koszula 
nie martwi gosposi,
radosna jak ptaszek
na kawusię prosi.

Kawą ,ciachem pieści 
kubeczki smakowe,
na odchodne dostał 
niezłe kieszonkowe.

Uważaj więc bacznie
co żoneczkę dręczy,
jeśli ją zaniedbasz 
wnet Cię ktoś wyręczy.

IDOL